Het is hier nu maandag 1 september en sinds een kleine week ben ik home alone. Karolien is vorige week woensdag richting België vertrokken zoals op voorhand gepland was, twee weken vroeger dan ik. Dat betekent dat ik nog wat op mijn eentje op en naast de werf zal vertoeven maar ik zie er allerminst tegenop. Op de werf is nog steeds vanalles te beleven, eigenlijk te veel om in twee maanden gezien te hebben.
Enkele foto'tjes brengen misschien wat duidelijkheid over het leven tussen de gigantische staalconstructies, de duizenden pijpen, de luidruchtige machines, de wirwar van kranen en het mooie eindresultaat:
-> automatische lasmachines






-> SAW-welding (=submerged arc welding) om grote horizontale platen aan elkaar te lassen


-> een bulkcarrier in aanbouw, een schip dat bv. ijzererts kan vervoeren
2 opmerkingen:
Pieter als het kan neem eens enkele stalen van de lasdraden mee waarmee er gelast wordt. Pas op de vliegveldcontrole.
"Nonkel Raf" en ikzelf zullen die dan eens bestuderen.
Groeten van het Wervikse scheepswerf.
Hui pieter! blijkbaar al zotte dingen gezien en al superveel bijgeleerd! Het eten ziet er heerlijk uit, al die felle kleurtjes, mmmmmm. Krijg al goesting om et ook eens te proeven ze! Wij verlangen in ieder geval al tot dat je terug zijt zodat je we kunnen luisteren naar alle zotte verhalen :) tot later x janne
Een reactie posten