stranden, verjaardagen en schepen

De eerste werkdag zit er weeral op zie. Vandaag hing de zon weer pal boven de werf dus was het tijd om de zoutpilletjes boven te halen. Door de sweaty toestanden moet je namelijk oppassen dat je zoutgehalte niet te laag wordt, anders krijg je krampen en geestig is anders natuurlijk. Om de een of andere reden heeft het weer hier wel zijn eigen wil: meestal prachtig weer in de week en als het weekend is dan maakt de zon plaats voor stapelwolken met af en toe regen. Het weer in België is zelfs beter op dit moment hoorde ik.

Dat weerhield ons er gisteren echter niet van om nog eens een strandje te bezoeken. In het dorpje zelf is hier eigenlijk niet zoveel te doen maar de zee is dichtbij dus das altijd leuk om naar toe te trekken.

Je moet echter wel oppassen dat je niet te dicht bij de rotsen zit want hier zitten soms van die grote kakkerlakachtige beesten en die passen niet echt bij zon, zee en strand. Je ziet hier ook veel vissers:

Veel vissen heb ik ze toch niet zien vangen maar af en toe kwam er wel eens een duikster boven met een mand vol zeekomkommers en andere zeewezens. Kvraag mij trouwens af ofdat die zeekomkommers vanzelf in die mand kruipen? Tkan natuurlijk ook zijn dat ze ze van de bodem plukt, tzijn tenslotte komkommers é.

Je ziet hier ook nog af en toe eens iemand op een waterscooter. En als we zagen dat ze ook het volgende deden dan moesten we het wel eens uitproberen natuurlijk:

Met een rubberbootje achter een scooter, je zou je sebiet één willen aanschaffen!

Nat maar voldaan was het tijd voor de taxi naar huis want rond 5 uur werden we verwacht op de babyborrel van Moon en Youssef, twee werknemers van Exmar. Hun dochtertje Sara was namelijk 1 jaar geworden en in Zuid-Korea wordt dat altijd traditioneel gevierd. De mensen waren hier vroeger namelijk niet zo rijk en medicijnen waren niet altijd even beschikbaar. De kindersterfte lag dan ook vrij hoog en je mocht dus als ouder blij zijn dat je kind de leeftijd van 1 jaar bereikte. Die traditie wordt vandaag de dag nog steeds voortgezet:

Het kindje mag dan uit een reeks voorwerpen op tafel iets uitkiezen en dat zegt iets over haar toekomst. Blijkbaar interesseerde het geld haar niet en koos ze voor de stylo: dat wil zeggen dat ze misschien wel professor wordt...

Vandaag ruilden we dan de roze ballonekes in voor het warme staal. Nog steeds staan we er van versteld dat die schepen echt wel groot zijn. Hier enkele pics van de toer met Kurimoto, een van de japanners die bij Exmar werkt:

Kurimoto und Karolien:

Karolien bij een serieus blokske:

Bij de bouw wordt een schip als het ware in mootjes gesneden en iedere moot, een blok, wordt apart gebouwd in de hallen van de werf. Nadat alle blokken voorzien zijn van de nodige leidingen en een laagje verf worden de blokken samengelast in het droogdok.

Hier nog een stuk van een VLCC, very large crude carrier oftewel een olietanker. Het zijn van de grootste schepen die gemaakt worden op de werf en ze kunnen al gauw 25 tot 30 m hoog zijn:

Ook schroeven en roeren nemen gigantische proporties aan:

Op de kraan zie je een arbeider aan het roer werken.

Veel te zien dus voor ons, het blijft vree interessant...

Ciao!